( हा लेख मी तब्बल पंचवीस वर्षांपूर्वी म्हणजे १९९६ साली लिहला होता , तेव्हा मी १४ वर्षांचा असेल . आज माझ्या जुन्या डायरीत सापडला .आज वाचताना त्यावेळच्या वयाच्या मानाने आजही हे विचार मला फारच बुद्धिवादी वाटले , पण वाचकांसाठी हा लेख जसाच्या तसा देत आहे ,प्रांजळपणे कबूल करतो की यातल्या बऱ्याच विचारांशी आज मी स्वतः ही कदाचित सहमत नाही ) आज जो जो पाहावे तो आपल्या देशात देवभोळेपणा सुशिक्षित पणा बरोबर खूप वेगाने वाढत आहे .बऱ्याचदा जुन्या संतांच्या भक्तीतून असे अनुभवास येते की " देवभक्ती" ही निर्भयतेतून जन्म घेते तर देवभोळेपणा केवळ भीतीतून! माझ्या जीवाचे काहीही बरेवाईट होवो मी माझ्या देवाची भक्ती करणारच , त्याने जन्म दिलेल्या व माझे बांधव असलेल्या मानवजातीचे कल्याण करण्यासाठी झटणार ही झाली देवभक्ती ! अगदी याविरुद्ध म्हणजे अमकी-तमकी गोष्ट केल्याने अथवा न केल्याने देव माझ्यावर प्रसन्न होईल म्हणून अंधश्रद्धा बाळगून कर्मकांडे करणे . देवभक्ती परोपकारातुन जन्म घेते तर देवभोळेपणा स्वार्थाच्या अल्पकाळ मिळणाऱ्या प्राप्तीच्या आशेने ! आज सर्वत्र स्वार्थ माजला आहे हे कुणी नाकार...
