हेतू-कविता - श्री विलास कुलकर्णी
हेतू
कुणाची स्तुती करताच
वटारतात ह्यांचे डोळे
हे असतातच निराळे
घाटावरील डोमकावळे
कुणाचे डोळे पुसल्यास
ह्यांच्या पोटात दुखते
आसवांनी भिजलो तरी
त्यांना मगर रुदन वाटते
कुणा मदत करताच
ह्यांना स्वार्थ वाटतो
संत ही आहेत जगी
दावा फसवा नसतो
सर्वच नसतात मेवेकरी
थोडे वारकरी सेवेकरी
जरी असुदे चांगला हेतू
कुशंका ते घेतात तरी
वटवृक्ष असतात कुणी
विसाव्याला कुणी थांबते
भरपूर प्राणवायू घेवून
नवजीवन कुणा मिळते
बाळगू नको किंतू
विशुद्ध असता हेतू
जन बोलतील काय
चिंता नको करू तू
विलास कुलकर्णी
मीरा रोड
१७.६.२०१९
फारच छान वाटली कविता.मोजक्या शब्दात बरेच काही .🙏🙏🙏
ReplyDeleteचांगली आहे कविता
ReplyDeleteलय भारी काव्य!
ReplyDelete