जहाज कधी सोडू नकोस !

'जहाज कधी सोडू नकोस !' वाटेवरती केव्हातरी गोष्टी चुकत जाणारच, दम घोटणारी , न संपणारी चढण चटके देणारच . निर्वाहाचे सारे निधी, तळापर्यंत पोचलेले आणि कर्जाचे टोकदार ढिगारे आकाशाला भिडलेले ओठांवरती हसण्याभोवती सुस्काऱ्यांचा जालीम फास काळजीपूर्वक चालतानाही पायाखाली काट्यांची रास , थकला असशील... बैस जरासा , जोड श्वासाला श्वास रण सोडण्याचा विचार नको दिसलं जरी सारंच भकास आयुष्याची विचित्रवीणा किती वळणे किती पीळ, या शिकण्याच्या धुळाक्षरांना, पडत नसते खीळ पकड सैल होताक्षणी , दोरखंडाचा साप होतो डोंगरकड्याचा थांग तेव्हा केसभर दूर असतो आवेग हरवला गतीचा तरी गळ्यातल्या सुराला देशील दाद एकाच बुक्कीच्या मुक्कामावर यशच उभे देईल दाद माणसाची दृष्टीच कधी इतकी अधू आणि धूसर बनते इप्सित शेजारी उभे तरी , अनोळखीपणे पुढे निघते विजेत्याच्या चषकावर मग, उमटत नाही यशोखुणा , अर्धवट सोडलेल्या झुंजीच्या आठवणी कडू, उगारती फणा सुवर्ण मुकुटावर उगवतीच्या दवात भिजली रात्र सरते हरलेल्या वाटेच्या , हताश हाती ...